Bu blogda mühendis olma çabam üzerine yazılar ve belki bikaç faydalı şey bulunacak . Ve 3.sınıfta (ama derslerinin çoğu 2.sınıftan) bir mühendislik öğrencisinin(hatta elektronik mühendisi) adım adım nasıl mühendis olacağını veya bir okul nasıl terk ediliri göreceğiz . Süreç yaklaşık üç sene :) yer denizli pamukkale üniversitesi .
Peki neden bir blogun konusunu bu oluşturur? Daha çok kendim için kaynaklı nedenlerden. Şöyle ki; Elektronik konusunda varsa bi gelişimimi görmek , kendimi disipline etmek , kendime çeki düzen vermek belki.
Yaklaşık 2.5 senelik akademik hayatımdan bahsetmek gerekirse, çok iyi bir öğrenci olduğum söylenemez nitekim elektronik bi bölümde iyi olmak gerçekten sevmeyi kasmayı eğilmeyi bükülmeyi gerektirir. Ben de heralde bunu yapamadığımdan bu durumdayım . Çünkü lisenin sonlarından da itibaren bu yana ilgilendiğim konular daha çok sosyal alanlara ve edebiyata kaydı. Açıkçası yanlış seçimlerin sonucu olarak bu durumdayım.Çünkü ben nedense iki uğraşıyı aynı anda götüremiyorum . Tabi bu seçimlerde aile tarafından şırıngalanan korku faktörü çok etkiliydi. Sanki bu ülkede yaşıyan herkes mühendismiş onun dışında kalanların hepsi açlıktan kırılıyormuş gibi bi izlenim yaratıldı bende. Neyse , korku ve kontrol mekanizması işledi ve bir şekilde burdayız bu bölümdeyiz sene 3. He diyebilirsiniz niye bırakmadın o zaman? Öncelikle bu korku kavramından tamamen kurtulmuş değilim bıraktıktan sonra yapabilceklerimden emin değilim maddi olarak öyle aman aman bi hayat istemiyorum ama sosyoloji ve felsefe alanındaki alternatiflerimi de açıkça bilmiyorum aslında.Bir başka neden de ilkinden de kaynaklı tabiki : cesaret. Bu bende pek gelişmemiş . Hayatımda risklere girmeyi , ailemle daha fazla zıtlaşmayı göze alamıyorum belki .
Neyse burası da böyle bir blog olucak işte
